Milczenie nut

Tomasz Petrus

           Dzieciństwo to czas, który na zawsze zostaje w naszej pamięci. W tym okresie kształtuje się nasza osobowość, charakter, nabywamy pewności siebie i poznajemy własną wartość. Zuzia i Tomek to dzieci, które uczęszczają do jednej klasy, ale które dzieli wszystko. Tomek jest bohaterem szczególnym, który od pierwszego spotkania skradł moje serce. Dzisiaj dzieci mają momentami wręcz nadmierną pewność siebie. Ten chłopiec niepozorny, pilny, wzorowy uczeń z ogromną wyobraźnią, znajduje w sobie siłę, która pozwala mu na postawienie się starszym kolegom w obronie bezbronnej dziewczynki. Złamany nos i zadrapania to dopiero początek. 

            Zuzia i jej rodzina stanowią dla chłopca fascynującą kombinację. Tajemnica, która towarzyszy im od lat staje się murem nie do przejścia, blokadą do radości i ciepłych uczuć, mimo, iż kochali się ogromnie. Tomek niejako wprosił się do ich rodziny. Zuzia zawładnęła jego myślami, stając się ich nieodłącznym elementem. Wspólne dorastanie pozwala im na jeszcze lepsze poznanie siebie nawzajem. Dostrzegają cechy charakter ukryte dotąd przed światem, a które uwidaczniają się, kiedy są w swoim towarzystwie.     

           "Milczenie nut" to książka o ogromnej, momentami przytłaczającej objętości. Kiedy ją zobaczyłam po raz pierwszy miałam mieszane uczucia, ponieważ przy tak dużej objętości bardzo dużo rzeczy może się nie udać lub zwyczajnie pójść źle. Ta historia mnie zaskoczyła, ponieważ napisana jest bardzo lekko i zdumiewająco szybko się ją czyta. Autor przywołuje fragmenty książek czytanych przez głównego bohatera, przez co odnoszę wrażenie, że całość zyskała swój klimat i charakter. Podoba mi się pomysł na fabułę, jednak zdarzają się momenty, które mają na celu wprowadzenie Czytelnika do dnia codziennego bohaterów. Te momenty mają to do siebie, że zwalniają akcję i dynamikę następujących po sobie wydarzeń. Na swój sposób są one dobre, ale podczas ich czytania odnosi się wrażenie, że ten zalążek tajemnicy jest tuż na wyciągnięcie ręki po to, aby za moment znikać w tłumie codziennych obowiązków.  

OCENA 3,5/5

                                                                                                                    Lubię to Czytam