Kiedy powiem sobie dość

Hania L.

       "Kiedy powiem sobie dość" to niewielkiej objętości opowieść o relacji, która w znacznym stopniu zdominowała życie głównej bohaterki, o czym ona sama nie zdawała sobie sprawy, aż do chwili, kiedy było już za późno.  Autorka podchodzi z ogromnym dystansem do przedstawianych przez siebie treści. Jak tłumaczy, potrzebuje się otworzyć przed kimś, bez konieczności patrzenia mu w oczy. Wygadać się, bez bycia ocenianą, a jednocześnie dokonuje bilansu i oceny swojego zachowania w szczery, bezkompromisowy sposób. 

            Hania sama w swoich oczach postrzega siebie jako silną psychicznie kobietę, która doskonale wie, czego chce. Nowa sytuacja skrada się do niej niepostrzeżenie i kiedy objawia się w pełni, Hania nie może i nie chce dopuścić do siebie aktualnego stanu rzeczy. Nie chce postrzegać, że nowa osoba w jej otoczeniu jest toksyczna. To uzależnienie rozwija się nieśmiało, powolutku chwytając podstępnie i nie chcąc odpuścić. Autorka sama wskazuje, że jest to swego rodzaju spowiedź z własnego życia i zachowania. Hania podchodzi dosyć krytycznie do podejmowanych przez siebie decyzji, jednak należy pamiętać, iż jest to podejście z perspektywy czasu. Przedstawiony w książce problem jest bardzo trudny i bardzo często poszczególne osoby nie zdają siebie sprawy, że są uzależnione od obecności drugiego człowieka w swoim życiu.  Hania przeszła przez poszczególne etapy nie będąc świadomą swojej sytuacji. "Kiedy powiem sobie dość" napisana jest prosto, zarówno w formie jak i słowach co dodaje wiarygodności opisywanej sytuacji. Dzięki tej wiarygodności oraz sporej dozie samokrytycyzmu Autorka wzbudza zaufanie w Czytelniku i tworzy z nim więź. Książkę czyta się bardzo szybko, ze zrozumieniem i zainteresowaniem co do dalszego postępowania głównej bohaterki. Autorka mocno skupia się na strefie duchowej, wewnętrznej a nie na opisie rzeczy materialnych. 

              Podsumowując, "Kiedy powiem sobie dość" czyta się dobrze, nie wymaga od Czytelnika mocnego skupiania się na akcji, ponieważ nie ona jest głównym wątkiem książki. Całość prezentuje się całkiem dobrze.

OCENA 3,5/5

                                                                                                                    Lubię To Czytam